Zaginione zbiory – Strona 3 – Akademia Pisania – pisanie prac z różnych dziedzin

Na skróty, czyli Krótki kurs posługiwania się aplikacjami biurowymi

[ctrl] + [z], czyli Cofnij ostatnio wykonananą operację Zanim dokończę ten feliton – z pewnością kilka razy użyję magicznej kombinacji klawiszy. Najpierw małym lewym palcem przytrzymam „Control”, aby po chwili lekko uderzyć środkowym w „z”. Skasowany przed chwilą niezbyt udany akapit powrócił. Może jest w nim coś wartego ocalenia?

Codzienna praca przy komputerze uczy mnie wygodnictwa. Wykonałem złą operację – [ctrl] +[z]. Skasowałem ważne dane, znowu powtarzam [ctrl] +[z]. Pochopnie podjąłem złą decyzję – [ctrl] +[z]. Czasem niestety automatycznie chcę przenieść taką reakcję do życia codziennego. Wsiadłem do złego autobusu – palce składają się do ulubionej operacji, powiedziałem coś czego nie powinienem był mówić – znowu [ctrl] +[z]. Dlaczego tym razem nie działa?

[F1], czyli Włącz Pomoc

Mówię coś do niej. Pomimo moich najszczerszych chęci – moje słowa wywołują reakcję przeciwną do zamierzonej. Po jej świecie poruszam się niczym ślepiec. Znane schematy działań zawodzą. Nie wiem, co zrobić aby wreszcie okiełznać niepokój, jaki rośnie z każdą chwilą. Żeby tylko nie zrobić czegoś, co popsuje całą relację. [F1]. No przecież mówię, że [F1]! … [F1]!!! … Czy producent nie dołączył żadnego pliku pomocy? Patrzę na spinacze na biurku, ale jakoś żaden nie poczuwa się do odpowiedzialności i nie chce być asystentem… Znów muszę sobie radzić sam.

[Esc], czyli Ucieczka

Zawsze kiedy rzeczy zaczynają przybierają zły obrót – można użyć klawisza Esc. Na przykład żeby uniknąć odpowiedzi na trudne pytanie. Psychoanalitycy byliby zachwyceni – [Esc] jest ucieleśnieniem idei mechanizmów obronnych. Prosty klawisz, który w trudnej sytuacji pozwala na ominięcie przeszkody. Na wykręcenie się sianem. Ja też jestem zachwycony. Szczególnie jeśli uda mi się użyć tego [Esc], które nie jest przyciskiem na klawiaturze.

[ctrl] + [f], czyli Szukaj

Rewelacyjna książka. Dawno nie czytałem czegoś równie dobrego. Pełna odniesień i pięknych metafor. Książka o moim mieście, ale napisana zupełnie inaczej. No właśnie – czy w całej książce w ogóle pada słowo „Warszawa”? Czy jest to raczej gra aluzji? Na pewno autorka pisała o mieście, które ma w nazwie tak dużo W i A, ale czy powiedziała wprost, że chodzi jej właśnie o Warszawę? Najprościej chyba będzie to sprawdzić przez [ctrl]+[f]. Ach, zapomniałem, przecież to książka… Nie ma jej w sieci? No to jak rozstrzygnąć mój problem? Przecież nie będę jej skanował!

[crtl] + [s], czyli Zapisz

Gazeta. Właściwie dwa dziennik, dwa tygodniki, kilka miesięczników. Magazyn. Telewizja kablowa (kilkadziesiąt kanałów). Internet. Radio. Książki ważne i mniej ważne. Wreszcie ludzie. Mój umysł zalewany jest ilością informacji, której nie jest w stanie przetworzyć, a cóż dopiero zapamiętać. Ach, gdybym był wyposażony w tę wspaniałą funkcję pozwalającą na zapisanie ważnych rzeczy w każdej chwili. Ale… Ucieka mi tyle cennych informacji. Tylko dlatego, że nie mam prostego zapisu informacji z pamięci krótkotrwałej do długotrwałej…

[ctrl] + [alt] + [del], czyli Reset

Kolejna godzina pracy. Głowa szumi po piątej kawie. Nie widać końca długiego dnia. Myśli się zapętlają, problemy pozostają nierozwiązywalne. Kolejna próba prowadzi tylko do „zwieszenia” – tępego wyrazu twarzy, blokady. Po kilkunastu minutach wciąż jestem w tym samym miejscu. A może wystarczy się zresetować? Tylko gdzie do cholery mam te trzy przyciski?

Tomasz Staśkiewicz

Przykładowe tematy prac

1. Analiza finansów przedsiębiorstwa

2. Analiza zewnętrznych źródeł pozyskiwania kapitału w spółce giełdowe

3. Analiza interesariuszy spółki giełdowej

4. Outsourcing jako metoda obniżania kosztów przedsiębiorstwa

5. Benchmarking jako metoda transferu wiedzy przedsiębiorstwa do jego otoczenia

6. Badanie pozycji konkurencyjnej operatora telefonii komórkowej

7. Ocena pozycji konkurencyjnej e-banku

8. Strategia polskiego oddziału globalnej korporacji finansowej

9. Przepływy pieniężne w ocenie kondycji finansowej przedsiębiorstwa

10. Zintegrowane metody analizy kondycji finansowej przedsiębiorstwa

11. System raportowania w przedsiębiorstwie międzynarodowym

12. System organizacji controllingu w przedsiębiorstwie międzynarodowym

13. Zarządzanie ryzykiem operacyjnym w przedsiębiorstwie

14. Wycena wartości przedsiębiorstwa w procesie fuzji i przejęć

15. Ocena konkurencyjności kosztowej przedsiębiorstwa.

16. Systemy zarządzania jakością wyrobów i usług według standardów ISO. Projektowanie./Analiza

17. Samoocena organizacji według modelu EFQM, PNJ, CAF

18. Metody analizy i oceny poziomu dojrzałości systemów zarządzania jakością.

19. Ocena poziomu dojrzałości SZJ firmy X według standardu ISO 10014

20. New Public Management w sektorze X na przykładzie organizacji XX

21. Modele kompetencyjne w urzędach administracji publicznej. Ocena luki kompetencyjnej.

22. Strategie jakości organizacji publicznych w wybranych branżach i/lub sektorach ( administracji publicznej, sportu, kultury, ochrony zdrowia).

23. Rachunek kosztów jakości –projektowanie, analiza

24. Rachunek kosztów działań w placówkach ochrony zdrowia(ABC)

25. Metody badania zadowolenia klienta (np. metodą CIT, Servqual)

26. Ocena opłacalności inwestycji niematerialnych (na przykładzie SZJ)

27. Mapowanie procesów. Pomiar procesów.

28. Standaryzacja usług. Kierunki doskonalenia jakości wyrobów i usług.

29. Style zarządzania w centrum odpowiedzialności za koszty

30. Strategiczny controlling wartości

31. Controlling w obszarze płynności finansowej

32. Analiza obszarów kreowania Cash flow

33. Instrumenty finansowe zarządzania wartością.

34. Niszczenie wartości przedsiębiorstwa.

35. Zarządzanie dywidendą

36. Kapitał ludzki w tworzeniu wartości przedsiębiorstwa.

37. Rola stopy procentowej w kształtowaniu efektywności inwestycji.

38. Źródła i formy pozyskiwania kapitału w przedsiębiorstwie.

39. Koncepcja rozwoju małej firmy.

40. Procesy konsolidacji w sektorze.

41. Restrukturyzacja przedsiębiorstw (w przemyśle i usługach).

42. Analiza modelu biznesowego przedsiębiorstwa.

Innowacyjność:

a. MSP,

b. korporacji,

c. regionów.

43. Rozwój polskiego sektora górnictwa węgla kamiennego w świetle „Pakietu Klimatycznego”

44. Ekonomiczne skutki wdrożenia Pakietu Klimatycznego dla przedsiębiorstw sektora paliwowo – energetycznego.

45. Techniczne i organizacyjne przygotowanie procesu wytwarzania w przedsiębiorstwie.

46. Analiza nowoczesności organizacji procesów produkcyjnych w przedsiębiorstwie.

47. Doskonalenie procesów w przedsiębiorstwie.

48. Budżetowanie w zarządzaniu przedsiębiorstwem

49. Stan i perspektywy rozwoju rynku papierów wartościowych w Polsce

50. Globalizacja giełd papierów wartościowych

51. Restrukturyzacja górnictwa

52. Zarządzanie ryzykiem walutowym w praktyce gospodarczej banku komercyjnego

53. Zarządzanie podatkami w praktyce gospodarczej przedsiębiorstwa produkcyjnego

54. Budżetowanie kapitałowe w przedsiębiorstwie usługowym

55. Polityka dywidend w polskich spółkach giełdowych

56. Finansowanie inwestycji rzeczowych – doświadczenia polskich przedsiębiorstw

57. Kształtowanie struktury kapitału w spółkach giełdowych – analiza porównawcza (USA, Japonia, Niemcy)

58. Finansowanie sektora MSP w warunkach integracji gospodarczej

59. Zarządzanie korporacją międzynarodową w dobie rewolucji IT,

60. Zarządzanie dokumentacją organizacyjną w przedsiębiorstwie (na przykładzie Huty X Sp. z o.o.),

61. Zarządzanie wspólnotą mieszkaniową,

62. Holding jako teoria i praktyka zarządzania na przykładzie Grupy Firm X,

63. Restrukturyzacja przedsiębiorstwa na przykładzie spółki Skarbu Państwa,

64. Organizacja i zarządzanie małą firmą – hurtownią materiałów budowlanych,

65. Motywowanie pracowników w małych przedsiębiorstwie na przykładzie firmy księgowej X,

66. Poszukiwanie idealnego modelu pracownika w oparciu o rekrutację prasową,

67. Zmiany w organizacji i zarządzaniu bibliotekami publicznymi,

68. Kontrola i audyt w przedsiębiorstwie użyteczności publicznej,

69. Zarządzanie siecią sprzedaży na przykładzie towarzystwa ubezpieczeniowego,

70. Analiza rynku pracy w powiecie cieszyńskim,

71. Restrukturyzacja przedsiębiorstwa w warunkach kryzysu gospodarczego

72. Leasing a optymalizacja podatków

73. System controllingu finansowego w przedsiębiorstwie

74. Analiza finansowa przedsiębiorstwa

75. Analiza finansowa w przedsiębiorstwie spółdzielczym

76. Źródła finansowania w przedsiębiorstwie

77. Problemy finansowania małych i średnich przedsiębiorstw

78. Ryzyko kredytowe

79. Zarządzanie kapitałem obrotowym

80. Dynamika procesów motywowania organizacji do rozwoju

81. Wiedza i kompetencje ekologiczne w strategiach rozwoju przedsiębiorstw

82. Źródła przewagi konkurencyjnej firmy w wybranym sektorze

83. Współczesne strategie kooperacji i konkurencji

84. Problemy zarządzania rozwojem małych i średnich przedsiębiorstw

85. Analiza i ocena potencjału strategicznego przedsiębiorstwa

86. Analiza i ocena interakcji państwa ze sferą przedsiębiorczości

87. Wiedza i kompetencje jako źródła przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstw

88. Analiza wskaźnikowa jako narzędzie oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa

89. Wizerunek i reputacja jako determinanty wartości przedsiębiorstwa

90. Kreowanie wartości w różnych stadiach cyklu życia

91. Reputacja jako źródło przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstwa

92. Struktura i efektywność kapitału w przedsiębiorstwie

93. Źródła finansowania działalności przedsiębiorstw

94. Analiza struktury organizacyjnej firmy X

95. Koncepcja strategii rozwoju firmy X

96. Zarządzanie zasobami ludzkimi w firmie X

97. Analiza procesu restrukturyzacji firmy X

98. Koncepcja biznes planu wybranej firmy

99. Analiza strategii marketingowej firmy X

100. Analiza i ocena funkcjonowania małej firmy

101. Skuteczność i efektywność systemu zarządzania jakością według normy ISO 9001 na przykładzie wybranej organizacji.

102. TQM jako strategia na przykładzie wybranej organizacji

103. Audit według normy ISO 19011 jako narzędzie oceny wybranej organizacji.

104. Ocena poziomu dojrzałości systemu zarządzania jakością wybranej organizacji według normy ISO 10014

105. Zastosowanie New Public Management na przykładzie wybranej organizacji publicznej

106. CAF jako metoda samooceny w wybranej organizacji publicznej

107. Analiza ekonomiczno-finansowa przedsiębiorstwa X

108. Analiza pozycji konkurencyjnej przedsiębiorstwa Y

109. Zarządzanie płynnością finansową w przedsiębiorstwie X

110. Zarządzanie wartością przedsiębiorstwa na przykładzie firmy X

111. Rola giełd w gospodarce

112. Analiza techniczna w inwestycjach na rynku kapitałowym

113. Światowy kryzys finansowy i jego konsekwencje dla rozwoju gospodarki polskiej

114. Instrumenty pochodne w zarządzaniu ryzykiem przedsiębiorstwa

Gospodarka – problemy ogólne

115. Zjawisko bezrobocia w okresie przemian gospodarczych

116. Funkcjonowanie przedsiębiorstwa w dobie przekształceń własnościowych

117. Restrukturyzacja górnictwa ( hutnictwa ) na przykładzie

118. II.Strategia działania organizacji

119. Analiza strategiczna przedsiębiorstwa

120. Strategiczna diagnoza organizacji

121. Analiza sił i słabości firmy

Zarządzanie organizacją

123. Identyfikacja miękkich elementów w sferze zarządzania organizacją

124. Współczesne koncepcje zarządzania przedsiębiorstwem

125. Zarządzanie nowoczesną organizacją

126. Nowoczesna struktura organizacyjna i jej wpływ na prawidłowe funkcjonowanie organizacji

127. Specyfika zarządzania małą firmą

Zarządzanie zasobami ludzkimi

129. Ocena zarządzania zasobami ludzkimi w wybranym przedsiębiorstwie

130. Zarządzanie potencjałem społecznym w wybranym przedsiębiorstwie

131. Polityka personalna we współczesnych organizacjach

132. Specyfika polityki personalnej w małej firmie

133. Nowoczesne metody rekrutacji i selekcji pracowników

134. Metody nowoczesnego zatrudniania personelu

135. Istota motywacji do pracy

136. Materialne i niematerialne aspekty motywacji pracowniczej

137. Motywacyjność systemu wynagradzania

138. Szkolenie formą inwestowania w pracownika

139. Proces oceniania pracownika

140. Negocjowanie jako sposób komunikowania się

141. Menedżer przyszłości. Nowe wymagania wobec kadry kierowniczej

142. Nowe umiejętności i role menedżerskie

143. Ekspansja przedsiębiorstwa na rynki zagraniczne w poszukiwaniu źródeł wzrostu wartości rynkowej

144. Proces tworzenia informacji dla potrzeb controllingu

145. Proces tworzenia informacji dla potrzeb realizacji funkcji planowania/kontroli w controllingu

146. Rachunek kosztów jako źródło informacji dla controllingu

147. Zastosowanie metody budżetowania na przykładzie Przedsiębiorstwa…

148. Metoda controllingu w zarządzaniu kryzysowym

149. Rachunkowość jako system informacyjny controllingu

150. Controlling w strukturze organizacyjnej banku

151. Wykorzystanie rachunkowości finansowej i zarządczej na potrzeby controllingu

Pisanie wzorów prac

Boisz się też, że Twoja wiedza nie wystarczy?

Martwisz się, że nie poradzisz sobie z ważnym studium lub pracą pisemną?

Czas ucieka i boisz się, że stracisz go na złej pracy?

Nie martw się!

Nasza firma służy pomocą.

Tworzymy wzorce edukacyjne dla uczniów i studentów oraz przygotowujemy szablony odpowiednich rozwiązań i materiałów pomocniczych (w tym biznesowych).

Ich zadaniem jest ułatwienie Ci życia, sprawienie, że poczujesz się komfortowo i pewnie.

Nasze projekty opracowań, służą jako materiał wyjściowy i doskonały wzorzec do Twoich własnych prac.

Pomożemy Ci także w zbieraniu materiałów i ich interpretacji, dobraniu odpowiedniej bibliografii i skomponowaniu szkicu oraz planu-zarysu Twojej dowolnej pracy.

Materiały te są bardzo pomocne przy przygotowywaniu własnych opracowań typu: prace magisterskie, prace licencjackie, prace zaliczeniowe, prace dyplomowe, referaty, badania i analizy, etc.

U nas także zlecisz obróbkę i korektę już istniejącego i gotowego tekstu.

Wykonujemy również schematy i projekty BIZNESPLANÓW – również w celu pozyskiwania środków z UE oraz uzyskania kredytów bankowych.

Aby napisać skuteczny biznesplan w celu pozyskania środków z UE i uzyskania kredytów bankowych, należy pamiętać o kilku kluczowych elementach:

Cel i misja: opisz swój pomysł na biznes, cel i misję swojej firmy, aby potencjalni inwestorzy i banki mieli jasne wyobrażenie o tym, co chcesz osiągnąć.
Analiza rynku: przedstaw analizę rynku, w którym chcesz działać, w tym konkurencję i potencjalne nisze, aby wykazać, że Twój pomysł na biznes jest przedsięwzięciem opłacalnym.
Strategia biznesowa: opisz swoją strategię biznesową, w tym jak zamierzasz pozyskiwać klientów, jakie produkty lub usługi będziesz oferować i jakie kanały dystrybucji wybierzesz.
Plan finansowy: opracuj szczegółowy plan finansowy, w tym prognozy przychodów i kosztów, aby pokazać, że Twój biznes jest opłacalny i będzie w stanie spłacić zaciągnięty kredyt.
Kierownictwo i zespół: przedstaw swoje kwalifikacje i doświadczenie oraz skład zespołu, aby wykazać, że masz odpowiednie kompetencje i zasoby do prowadzenia biznesu.
Projekty unijne: wyjaśnij, dlaczego Twój biznes jest wartościowy i jak może skorzystać z dostępnych środków unijnych, aby uzyskać wsparcie.
Dokumentacja: załącz wszystkie niezbędne dokumenty, takie jak kopie umów, statut firmy, wyciągi bankowe i inne, aby udowodnić swoje kwalifikacje i poważne podejście do biznesu.

Ważne jest, aby biznesplan był rzetelny i przedstawiał realistyczne prognozy finansowe, aby zachęcić potencjalnych inwestorów (fundusze europejskie to yeż pewna inwestycja).

Prace licencjackie

Prace licencjackie pisane na studiach są swego rodzaju podsumowaniem pierwszych trzech lat studiów na uczelni wyższej. Prace licencjackie otwierają drogę do studiów magisterskich i podyplomowych i między innymi dlatego są one bardzo ważne dla każdego studenta. Nie można ich lekceważyć, ponieważ może to zahamować nasze plany otrzymania tytułu magistra i rozpoczęcia kariery zawodowej.

Prace licencjackie muszą być napisane ciekawie. Nasz promotor, który jeśli jest doświadczonym wykładowcom widział już setki prac, których tematyka nie jest w stanie go zaskoczyć. Warto więc przygotować temat, który z którym do tej pory nie miał styczności. Dzięki temu nasza praca zostanie lepiej zapamięta i być może przez to już na samym starcie uzyskamy kilka dodatkowych punktów, które sprawią, że nasza praca zostanie jeszcze lepiej oceniona.

Oczywiście, niespotykany temat nie może nam być całkowicie nieznany. Lepiej prace licencjackie opierać na tematach, o których już wcześniej mieliśmy określoną wiedzę, którą pozostanie nam jedynie rozwinąć. Dzięki temu będzie nam prościej o postawienie tezy, która jest podstawowym elementem każdej pracy licencjackiej. Łatwiejsze będzie również wykazanie celu, co również należy do obowiązku studenta.

Pisanie pracy licencjackiej to pierwszy poważny krok w karierze akademickiej, który wymaga zaangażowania, odpowiedniego planowania oraz wykorzystania zdobytej wiedzy teoretycznej i praktycznej. Aby stworzyć solidne i wartościowe opracowanie, warto dokładnie zrozumieć, na czym polega proces pisania oraz jakie kroki należy podjąć, by osiągnąć sukces.

Pierwszym krokiem jest wybór tematu, który powinien być interesujący zarówno dla autora, jak i odpowiadać wymaganiom uczelni. Ważne, by temat był konkretny i możliwy do zrealizowania w ramach ograniczeń czasowych i materiałowych. Nie należy bać się konsultacji z promotorem na etapie jego wyboru – może on pomóc w doprecyzowaniu Twoich pomysłów oraz wskazać potencjalne źródła informacji.

Drugim istotnym elementem jest opracowanie planu pracy, który pozwoli zorganizować proces twórczy. Dobra praca licencjacka składa się z wstępu, części teoretycznej, badawczej oraz wniosków. Każdy z tych elementów pełni określoną funkcję, dlatego warto zadbać o ich właściwe zaplanowanie. Wstęp powinien wprowadzać czytelnika w tematykę, a także określać cel pracy i postawione pytania badawcze. Część teoretyczna służy przeglądowi literatury i budowaniu podstaw merytorycznych. W części badawczej autor przedstawia metodykę oraz wyniki przeprowadzonych badań, natomiast wnioski są podsumowaniem całości.

Nieodłącznym etapem pisania pracy licencjackiej jest gromadzenie literatury, która stanowi fundament dla części teoretycznej. Ważne, by korzystać z wiarygodnych i aktualnych źródeł, takich jak książki naukowe, artykuły z czasopism oraz raporty branżowe. Podczas analizy literatury warto stosować krytyczne podejście, aby uniknąć powielania błędów innych autorów. Pamiętaj także o zapisywaniu danych bibliograficznych, które będą potrzebne podczas tworzenia przypisów i bibliografii.

Kiedy zgromadzisz odpowiednią ilość materiałów, możesz przystąpić do pisania pracy. Na tym etapie ważne jest zachowanie logicznej struktury i spójności tekstu. Każdy akapit powinien odnosić się do jednego konkretnego zagadnienia i prowadzić czytelnika do kolejnych wniosków. Staraj się unikać nadmiernego stosowania języka potocznego, a także upewnij się, że Twój tekst jest poprawny pod względem językowym i stylistycznym.

Regularne konsultacje z promotorem są kluczowe na każdym etapie tworzenia pracy. Promotor pełni rolę przewodnika, który pomaga rozwiązywać problemy, wprowadzać poprawki oraz udoskonalać Twoje opracowanie. Nie należy obawiać się pytań czy przedstawiania fragmentów pracy do oceny – dzięki temu zyskasz cenne wskazówki, które poprawią jakość Twojej pracy.

Na końcowym etapie pisania konieczne jest dokładne sprawdzenie tekstu pod kątem błędów merytorycznych, językowych oraz formalnych. Sprawdź, czy Twoja praca spełnia wymagania uczelni, takie jak odpowiednia struktura, formatowanie i zgodność z wytycznymi dotyczącymi przypisów i bibliografii. Warto także poprosić kogoś zaufanego o przeczytanie pracy i wskazanie ewentualnych nieścisłości.

Ostatecznym krokiem jest złożenie pracy i przygotowanie się do obrony. Obrona pracy licencjackiej polega na prezentacji jej głównych założeń oraz odpowiadaniu na pytania komisji. Dobre przygotowanie wymaga zapoznania się z treścią pracy, przemyślenia potencjalnych pytań oraz umiejętności jasnego wyrażania swoich myśli. Pamiętaj, że obrona to nie tylko formalność – to również szansa na zaprezentowanie swojej wiedzy i umiejętności.

Pisanie pracy licencjackiej to proces wymagający, ale jednocześnie satysfakcjonujący. Kluczem do sukcesu jest staranność, systematyczność i zaangażowanie, które pozwolą stworzyć wartościowe dzieło naukowe i przygotować się na kolejne wyzwania akademickie.

Budowanie wizerunku pracodawcy

Przedsiębiorstwo, które chce przyciągnąć najlepszych absolwentów najlepszych uczelni, musi inwestować w wizerunek atrakcyjnego pracodawcy. Warto korzystać ze wszystkich narzędzi reklamy i komunikacji, które są odpowiednio dostosowane do specyfiki rynku pracy.

Według guru zarządzania, Clausa Möllera, za kilka lat wszystkie firmy będą walczyć o pracowników, tak jak dziś walczą o klientów. – Gdy dostępność technologii dla dużych i małych firm jest taka sama, a poziom technologiczny produktu zbliża się, o sukcesie decyduje z jednej strony ludzka inicjatywa i pomysłowość, a także dobra jakość obsługi klienta, którą również kieruje jedna osoba z drugiej Strona – mówi Möller. Z tego powodu Duńczyk przewiduje, że wkrótce najlepszych absolwentów będą szukać również firmy w jednym kraju, a nie tylko światowi giganci. Zależy Ci również na wizerunku dobrego pracodawcy.

Analiza rynku pracy potwierdza, że firmy na nim inwestujące mają dobry wizerunek – odpowiednio się promując. Sprawdza się stara prawda o masowej komunikacji: nie wystarczy znieść jajka, trzeba też głośno oszukiwać. Umiejętnie zrobione absolwenci nie zrażą się np. Negatywną plotką, że firma pracuje w godzinach nadliczbowych, nie ubezpiecza ich czy opóźnia płatności. Sprytnie przekazane korzyści stają się wyraźniejsze: fakt, że firma inwestuje w szkolenia, opiekę medyczną itp. Oczywiście musi być prawdą, że same bzdury mogą szybko wyjść na jaw bez dobrej jakości jajka.

Zacznij od wnętrza przedsiębiorstwa

Pierwszym krokiem w budowaniu odpowiedniego wizerunku jest zdobycie sympatii i zaufania obecnych pracowników. Bez nich działania promocyjne prowadzone np. Wśród studentów na uczelniach nie przyniosą efektów. Wystąpi sprzeczność między oficjalnymi informacjami w broszurach rekrutacyjnych lub komunikatach prasowych a informacjami nieformalnymi: plotkami, rozmowami z rodzinami pracowników firmy itp. Jak pokazuje większość badań, informacje od rodziny i przyjaciół mają największy wpływ na to, jaki jest dla Ciebie potencjalny kandydat Pracownicy postrzegają firmę. Kiedy nieformalne opinie różnią się od oficjalnych danych, firma staje się zawodna.

Firma, która chce być postrzegana jako dobry pracodawca, musi dbać o kulturę organizacyjną sprzyjającą integracji osób aktualnie zatrudnionych w firmie. Oznacza to odpowiedni system komunikacji wewnętrznej (także nieformalnej), wewnętrzne public relations oraz system motywacyjny promujący identyfikację z miejscem pracy.

Jeśli jednak firma chce być postrzegana przez potencjalnych pracowników, powinna udzielić odpowiednich informacji. Samo „dobre słowo” obecnych pracowników nie wystarczy, potrzebny jest aktywny projekt polityki komunikacyjnej – głośne i efektywne rechotanie.

Przeciwstawiaj się plotce

Wielu młodych absolwentów i studentów uważa, że międzynarodowi giganci wyzyskują absolwentów 16 godzin dziennie. jak to się robi? Weźmy konkretny przykład z polskiego rynku, wydarzenia sprzed kilku miesięcy. Wtedy jedna z tzw. Firm doradczych Wielka Piątka przeprowadziła projekt związany z prywatyzacją dużej firmy. W tym czasie kilku konsultantów, pracujących pod presją terminów, musiało pracować kilka dni do późnych godzin nocnych. Wychodzisz z pracy jak zwykle około godziny 18:00. Jednak charakterystyczną cechą plotek jest to, że wykraczają poza przeciętność. Ale widać anomalie – te kilka dni roboczych. Na szczęście opiniotwórczy tygodnik wymienił ten incydent jako ciekawostkę. Kilka tygodni później, na kursie szkoleniowym, który prowadziłem dla studentów, zadano pytanie: „Słyszałem, że pracuję piętnaście czternaście godzin dziennie, prawda?”.

Przykład mitu „godzinowego wyzysku w pracy” przez międzynarodowe koncerny dobrze pokazuje, że negatywne opinie można traktować profesjonalnym zachowaniem. Zanim odpowiedziałem temu uczniowi, poprosiłem tych, którzy chcą pracować w Wielkiej Piątce do wczoraj, aby podnieśli ręce. Wzięło go około tuzina osób. Zapytałem tych, którzy się nad tym zastanowili, kiedy się dowiedzieli, że wyrwanie im się spod ręki zajmie im tyle godzin. Nikt nie opuścił rąk. Czemu? Zapytałam. – Bo oferują świetne wykształcenie, szybko awansują, ciekawą pracę… – Grupa miała wiele argumentów.

Gdyby jednak firmy z Wielkiej Piątki nie były obecne na uniwersytetach, studenci prawdopodobnie nie byliby świadomi ich korzyści – plotki z większym prawdopodobieństwem wywołują negatywne problemy. Trudno powiedzieć, ilu dobrych absolwentów traci firmy, które nie dostarczają studentom informacji o sobie. Studenci Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach uważają, że jedna z regionalnych firm produkcyjnych strasznie wyzyskuje ludzi i mało im płaci. – Skąd to wiesz? Zapytałem kilku studentów. – Od znajomych, którzy wiedzą to od znajomych – słyszałem tylko takie odpowiedzi.

Skąd wzięła się ta plotka? Może ten pracodawca jest naprawdę śmiertelny. Ale myślę, że bardziej prawdopodobne jest, że jeden ze studentów AE został wyrzucony z firmy i teraz w odwecie rozpowszechnia negatywne wiadomości na ten temat. Jak wiecie, absencja – w tym przypadku pracodawcy – nie jest odpowiednia.

Nie chcę być trybikiem

Amerykańskie przedsiębiorstwo National Corporate College Consultants, które specjalizuje się w rekrutacji absolwentów, regularnie robi badania postaw. Badania pokazują, że młodzi ludzie w dużych korporacjach najbardziej boją się, że pojedynczy absolwent nie będzie w stanie wpłynąć na organizację. „Studenci obawiają się, że nie będą mogli wpływać na decyzje w dużej firmie. Nikt nie poprosi ich o ocenę strategii firmy ani pomysłów na nowe produkty ”- zauważa Michael Iserson z NCCC. „Twierdzą, że przez kilka lat nie chcą być tylko maszynami, zanim zostaną menedżerami i specjalistami.

Podobne zdanie mają polscy studenci – wynika z badania przeprowadzonego wśród użytkowników pracuj.pl (portalu tematycznego skierowanego do absolwentów i studentów ostatnich lat poszukujących pracy). Studenci chcą mieć pewność, że ich praca ma realny wpływ na firmę, a ich opinia ma znaczenie. Fakt ten jest dobrze wykorzystywany przez takie firmy jak PricewaterhouseCoopers, Nestle, Procter & Gamble czy Unilever. Istnieją również stosunkowo niezależne projekty oferowane stażystom letnim. W ten sposób mogą na własne oczy przekonać się, czy pracownik jest trybikiem, czy osobą.

Programy praktyk letnich są również uważane za jeden z najlepszych sposobów na przyciągnięcie dobrych absolwentów. Cieszą się dużą popularnością wśród studentów, ponieważ pozwalają im zarobić na wakacjach, zdobyć doświadczenie i poznać firmę, w której mogą pracować w przyszłości. Pracodawca ma wtedy możliwość zaprezentowania się z najlepszej strony. Ważne jest również, aby firma zobaczyła, co robi uczeń, aby zmniejszyć ryzyko zatrudnienia niewłaściwej osoby w przyszłości. Praktyki są praktyczne, gdyż żadna ze stron nie zobowiązuje się do podpisania umowy o pracę po wakacjach.

Warunkiem sukcesu takiej firmy jest powierzenie praktykantowi zadowalających go zadań. Jednak wiele firm decyduje się na zatrudnianie studentów, aby z zyskiem rekrutować pracowników sezonowych do prac, które rzadko prowadzą do samozatrudnienia lub w celu rozwiązania problemu niedoboru personelu spowodowanego sezonem wakacyjnym. Nic dziwnego, że studenci nie chcą pracować w takich firmach z obawy przed niemożnością wyrażenia siebie.

Współpraca obniża koszty

W krajach Zachodniej Europy pracodawcy często obniżają koszty budowania swojego wizerunku, tworząc współpracę między firmami niekonkurencyjnymi (np. Firmy doradcze, produkcyjne, handlowe, reklamowe). Dobrym przykładem w Polsce jest konkurs Grasz o Staż – koszty organizacji projektu rozkładają się na wiele firm. Dodatkowo obecność wielu pracodawców w jednym miejscu przyciąga więcej absolwentów. Innym przykładem jest projekt reklamowy Business Games.

Kolejną ogromną redukcją kosztów jest przeniesienie części przekazu wizerunkowego do Internetu lub wspólna publikacja materiałów reklamowych w formie papierowej. Outourcing jest tutaj regułą. Stworzenie specjalnego portalu tematycznego (np. W Polsce – www.pracuj.pl) lub broszury promującej pracodawców (np. W Polsce – publikacje partnerów komunikacyjnych) to skomplikowany i kosztowny pomysł. Oddzielna firma, która na przykład pracuje dla wielu pracodawców, ułatwia obsługę finansową. Takiej firmie łatwiej jest też zatrudniać specjalistów, którzy kształtują wizerunek pracodawców tylko wśród młodych menedżerów i specjalistów (muszą łączyć wiedzę z zakresu public relations i rekrutacji).

Trzeba jednak zaznaczyć, że aktywność firmy na uczelniach to dopiero połowa sukcesu. Gdy praca w firmie jest niezadowalająca (ten czynnik jest uważany za ważny lub bardzo ważny przez zdecydowaną większość ankietowanych studentów) i nie jest dobrze płatna (jest to również, zdaniem studentów, bardzo ważny element przy wyborze pracodawcy), może się zdarzyć że firma nie ma problemu z zatrudnieniem nowych pracowników, ale oni odejdą po kilku miesiącach.

Rozmowa oceniająca

Rozmowa oceniająca powinna być trzecim i ostatnim etapem systemu zarządzania zespołem, w którym :

menedżer określa jasne, konkretne i realne normy pracy oraz ustala z pracownikami listę celów i zadań, z których będą rozliczani.
menedżer wspomaga pracowników w realizacji celów i zadań poprzez doradztwo i pomoc w rozwiązywaniu problemów.
menedżer przeprowadza z pracownikiem rozmowę oceniającą aby:

omówić w jakim stopniu pracownik wywiązał się z powziętych zobowiązań
określić zarówno mocne strony pracownika jak i te wymagające poprawy
sprecyzować potencjał i oczekiwania pracownika odnośnie własnego rozwoju
dowiedzieć się czego pracownik oczekuje od firmy i przełożonego
określić potrzeby szkoleniowe pracownika w odniesieniu do jego obecnych obowiązków i planowanej ścieżki kariery
określić cele i zadania na następny okres zgodnie z potrzebami firmy
zmotywować pracownika do realizowania wytyczonych celów

Prowadząc rozmowę oceniająca menedżer powinien:

stworzyć atmosferę współpracy i konstruktywnego rozwiązywania problemów
przypomnieć kluczowe działania i wcześniej ustalone cele
poprosić pracownika o ocenę jego pracy i poczynionych postępów
przedstawić własną ocenę pracownika poczynając od pochwał i osiągnięć
pozwolić pracownikowi omówić szerzej swoje sukcesy i sposoby na zredukowanie słabych stron swojej pracy
odpowiedzieć na pytania, rozwiązać punkty sporne
ustalić plan poprawy i określić nowe cele
podsumować spotkanie w sposób konstruktywny i motywujący

Przygotowanie ankiet, kwestionariuszy, keysów

Różne wyznaczniki determinują zawartość merytoryczną narzędzi w postaci ankiet, kwestionariuszy, przygotowywanych „keysów” (ćwiczenia dla przyszłych uczestników „… jak byś się zachował gdyby…”).

Narzędzia te służą identyfikacji poziomu wiedzy, umiejętności. Badają postawy, predyspozycje, źródła motywacji i satysfakcji zawodowej. Pozwalają zbadać świadomość swoich mocnych i słabych stron a także sprecyzować własne oczekiwania i potrzeby szkoleniowe. Dzięki nim wzrasta odpowiedzialność uczestników za treść i jakość przygotowywanego szkolenia.

Diagnoza potrzeb szkoleniowych skoncentrowana na wszystkich poziomach logicznych równocześnie jest drogowskazem, które umiejętności profesjonalne, wiedzę, cechy osobowości trzeba rozwinąć lub pogłębić tak, aby zniwelować luki pomiędzy stanem obecnym i stanem pożądanym.

Jeśli zatem podczas szkolenia chcemy zmienić zachowanie uczestnika pracujemy z jego możliwościami, które dobierają zachowania, które z kolei wprost budują środowisko. Zmiana na poziomie wyższym zawsze wywołuje zmianę na poziomie niższym.

Pominięcie któregokolwiek poziomu zdecydowanie osłabia skuteczność szkolenia o ile całkowicie go nie wyklucza.

Kompleksowe ujęcie gwarantuje jakość merytoryczną szkolenia, odpowiednie przygotowanie trenerów i uczestników, optymalny dobór treści, metod, używanych narzędzi, zawartość materiałów szkoleniowych, termin, czas trwania, miejsce.

Co więcej metoda poziomów neurologicznych Diltsa pozwala na szczegółowe przygotowanie i zbadanie efektywności i skuteczności naszych działań szkoleniowych… ale to już na inna opowieść.

Przygotowanie ankiet, kwestionariuszy oraz case studies (analiz przypadków) to istotny etap w procesie badawczym, zwłaszcza w pracy dyplomowej czy naukowej. Narzędzia te umożliwiają zebranie danych empirycznych, które są podstawą do analiz i wnioskowania. Tworzenie ich wymaga jednak precyzji, odpowiedniego planowania oraz zgodności z zasadami metodologii badawczej. Poniżej przedstawiam szczegółowe wskazówki dotyczące każdego z tych narzędzi.

Ankiety
Ankieta to narzędzie służące do zbierania danych ilościowych lub jakościowych od respondentów. Jej przygotowanie rozpoczyna się od określenia celu badania i pytań, na które chcesz uzyskać odpowiedzi. Musisz jasno zdefiniować, jakie informacje są Ci potrzebne, aby uniknąć zbędnych lub niejasnych pytań.

Dobrze skonstruowana ankieta powinna zawierać pytania zamknięte (z określonymi opcjami odpowiedzi) i otwarte (dające respondentowi możliwość swobodnej wypowiedzi). Pytania zamknięte, takie jak pytania jednokrotnego wyboru, wielokrotnego wyboru czy z zastosowaniem skali Likerta, są łatwe do analizy. Z kolei pytania otwarte dostarczają bardziej szczegółowych informacji, ale wymagają więcej czasu na opracowanie.

Pamiętaj o zasadzie neutralności pytań. Nie mogą one sugerować odpowiedzi ani naruszać prywatności respondentów. Wprowadzenie ankiety powinno zawierać cel badania, informację o anonimowości oraz instrukcję wypełniania.

Kwestionariusze
Kwestionariusze to bardziej szczegółowe narzędzia badawcze, które zwykle mają na celu uzyskanie informacji o postawach, opiniach lub zachowaniach respondentów. W przeciwieństwie do ankiet, kwestionariusze mogą być bardziej rozbudowane i stosowane w badaniach jakościowych oraz ilościowych.

Przygotowanie kwestionariusza wymaga precyzyjnego doboru pytań oraz logicznej ich kolejności. Ważne jest, aby unikać pytań podwójnych, czyli takich, które wymagają odpowiedzi na dwa różne zagadnienia jednocześnie. Na przykład pytanie „Czy uważasz, że Twój szef jest miły i sprawiedliwy?” jest niejednoznaczne, ponieważ odnosi się do dwóch cech jednocześnie.

Zadbaj o jasny język i unikanie żargonu, aby pytania były zrozumiałe dla wszystkich respondentów. Podobnie jak w przypadku ankiet, wprowadzenie do kwestionariusza powinno wyjaśniać jego cel, sposób wypełniania oraz gwarancję anonimowości.

Case studies (analizy przypadków)
Case study to metoda badawcza polegająca na szczegółowym opisie, analizie i interpretacji konkretnego przypadku, sytuacji lub zjawiska. Jest to narzędzie szczególnie popularne w naukach społecznych, zarządzaniu, psychologii czy pedagogice.

Przygotowanie case study wymaga wyboru odpowiedniego przypadku do analizy. Musi on być reprezentatywny dla badanego zjawiska lub szczególnie interesujący pod kątem celu badania. Ważne jest również zebranie jak największej ilości danych dotyczących tego przypadku – mogą to być wywiady, dokumenty, obserwacje czy raporty.

Case study powinno być jasno podzielone na sekcje, takie jak wprowadzenie, opis przypadku, analiza i wnioski. W opisie przypadku warto uwzględnić kontekst, kluczowe wydarzenia oraz wszystkie istotne czynniki wpływające na sytuację. Analiza powinna opierać się na wybranej teorii lub modelu badawczym, a wnioski powinny odnosić się do postawionych pytań badawczych.

Praktyczne wskazówki
Niezależnie od wybranego narzędzia badawczego, kluczowe jest przetestowanie go przed właściwym zastosowaniem. Pilotażowa wersja ankiety, kwestionariusza lub case study pozwoli wykryć ewentualne błędy, niejasności czy zbyt skomplikowane pytania.

Pamiętaj także o etyce badawczej. Upewnij się, że Twoje narzędzia są zgodne z zasadami ochrony danych osobowych i nie naruszają prywatności respondentów. W przypadku prac naukowych wymagających zgody komisji etycznej, zadbaj o jej uzyskanie przed rozpoczęciem badań.

Dobrze przygotowane ankiety, kwestionariusze i case studies są podstawą rzetelnych badań naukowych. Poświęcenie czasu na ich opracowanie przełoży się na jakość zebranych danych i wiarygodność wyników analizy.

Firma oponiarska

Lipiec. Pustki w Firmie. Sezon urlopowy. Prezes wyjechał, Docent wyjechał, personalny wyjechał, tylko dział sprzedaży zasuwa jak zwykle. To dobrze, bo przynajmniej czasem mogę się spotkać na papierosie z Darkiem, chociaż on też często jest w terenie, a nawet jak jest w biurze, to ma mało czasu na rozmowy. Zwłaszcza skrzętnie omija sferę prywatną, co mnie martwi… No, ale to nie należy do tematu.

Przed swym wyjazdem Prezes z Docentem zlecili mi zadanie, które normalnie wykracza poza mój zakres, coś tam przy tym mówili o motywowaniu i awansie poziomym. Mam mianowicie do powrotu personalnego przygotować wszystko do rekrutacji nowego pracownika – specjalisty do działu analiz, bo od nich jakaś dziewczyna (czy facet) odchodzi na urlop macierzyński. To znaczy muszę zredagować i zamieścić ogłoszenie tak, żeby nadchodzące aplikacje spływały wprost na ręce wypoczętego personalnego.

O rany! Właśnie sobie uświadomiłam, że aby się zmieścić w terminie, muszę mieć ten tekst gotowy już dzisiaj. Idę na papierosa…

Uff! Od razu inaczej się pracuje. Postanowiłam podejść do zadania naukowo i systematycznie (tak zawsze radzi Docent), wzięłam więc z działu analiz plik gazet i szukam jakiegoś fajnego ogłoszenia. O, to jest niezłe:

„Z nami masz szansę być najlepszy!”, albo to: „Tylko u nas zawsze do przodu!”, spodobałoby się Darkowi, ale on już jest zatrudniony. O to jest śliczne: „Z nami złapiesz wiatr w żagle”, takie romantyczne i odpowiednie na lato. Ale przecież nie mogę tak po prostu ściągnąć. Co by tu wymyślić podobnego? „Samotny żagiel w niebios toni…”, nie, coś raczej z tym wiatrem, może „Wiatr od morza”, bez sensu, nie jesteśmy biurem podróży, „Gdy wieje wiatr historii…”, no to dla dystrybutorów podręczników. Coś bardziej dynamicznego, np. „Wpuść tygrysa do swojego silnika”, to już chyba było, może „Wpuść silnik do swojego motoru”, „Wpuść gaz do swojego samochodu”…no, nie, chyba się zaplątałam, idę na papierosa.

Zwycięstwo! Ledwie pstryknęłam zapalniczką, w drzwiach staje Docent. Blady, chyba nie miał wakacji i faktycznie powiedział, że trafił mu się cykl wykładów w Nowosybirsku. Wiedziałam, że mi pomoże! Skrytykował moje próby, ale na to byłam przygotowana.

– Dziecinko, pamiętaj, że do każdego zadania podejść trzeba naukowo i systematycznie. Ty skupiłaś się zaledwie na elemencie marketingu personalnego (będę go musiała kiedyś zapytać, co to takiego), a czy zastanowiłaś się nad profilem stanowiska i profilem kandydata?

Milczę, odruchowo zerkam bokiem w lusterko (wisi tam takie, poplamione, zamazane i trochę krzywe), a Docent kontynuuje:

– No, powiedz, dziecinko, kogo byś ty na to stanowisko zatrudniła, gdyby to od ciebie zależało?

– Ja? No chyba taką dziewczynę koło trzydziestki, spokojną, romantyczną, lubiącą koncerty…

Nie dokończyłam, bo jak burza wpadł do palarni Darek. Więc Docent do niego:

– A ty, młody człowieku, kogo byś najchętniej przyjął do pracy w naszej Firmie?

– Ja to najchętniej bezwzględnie Tadka. Znam go od małego, też od zawsze jest handlowcem, tak samo jak ja jeździ Alfką, bawimy się razem, teraz też wpłacił na domek na tym samym co ja osiedlu (zastrzygłam uszami i serce mi się ścisnęło), a w dodatku jest aktualnie facet bez roboty.

– No właśnie – zamruczał Docent – to takie typowe, istna firma oponiarska.

– Że co???

– Ludzie decydujący o polityce personalnej mają tendencję do zatrudniania osób „na swój obraz i podobieństwo” – w zbliżonym wieku, tak samo myślących, o podobnym systemie wartości i stylu życia.

– To chyba normalne…

– Oczywiście, normalne i bardzo powszechne. Jak mówiłem o tym na wykładzie trzy dni temu, to mi potwierdzili, że u nich też się zawsze zatrudniało tych z komsomołu i z partii. Ale nie jest to zdrowe.

– A co ma wspólnego z oponami?

– Widzisz, młody człowieku, u mężczyzny w pewnym wieku w tym miejscu (tu Docent znacząco dotknął swojej talii, a raczej okolic, które niegdyś nią były) tworzy się pewna fałdka, zgrubienie.

Obyś tego nigdy nie zaznał. To samo z organizacją. Przerost zatrudnienia podobnych sobie osób to taka opona, która dusi, tamuje dostęp świeżej krwi i pomysłów, powoduje uwiąd, jałowienie…
Mówił coś jeszcze dalej, ale ja wybiegłam, mam przecież tyle pracy. Już wiem! Moje ogłoszenie na pewno zacznie się jakimś zachęcającym hasłem. Będzie bardzo kreatywne, coś o wietrze, gazie i benzynie. Pomyślę później. Ale zasadniczą część już mam. Napiszę, że chcemy zatrudnić tegorocznego maturzystę z wieloletnim doświadczeniem, albo osobę w wieku przedemerytalnym ze świeżymi pomysłami. A może na odwrót? Pomyślę później.

Do usłyszenia!

Wasza Justyna

Pisanie prac Białystok

Pomoc w pisaniu prac dyplomowych, w tym licencjackich i magisterskich, jest dozwolona pod warunkiem, że nie narusza zasad uczciwości akademickiej oraz regulaminów uczelni. Ważne jest, aby zrozumieć, jakie formy wsparcia są akceptowalne, a jakie mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak dyskwalifikacja pracy czy sankcje dyscyplinarne. Poniżej znajdziesz wskazówki, jakie rodzaje pomocy są dozwolone, a jakie należy unikać.

Konsultacje z promotorem
Promotor jest podstawowym źródłem wsparcia dla studenta piszącego pracę dyplomową. Jego rolą jest doradztwo w zakresie wyboru tematu, metodologii, analizy wyników oraz konstrukcji całego tekstu. Możesz zgłaszać się do promotora z pytaniami, wątpliwościami lub prośbami o ocenę poszczególnych fragmentów pracy. Ważne, abyś wykazywał się inicjatywą i przygotowywał konkretne materiały do omówienia podczas konsultacji.

Korekta językowa i stylistyczna
Poprawa błędów językowych, stylistycznych czy interpunkcyjnych przez profesjonalistę lub znajomego jest dozwolona. Takie wsparcie może znacznie podnieść jakość pracy pod względem jej czytelności i poprawności językowej. Ważne jednak, by zmiany w tekście nie wpływały na merytoryczną treść ani nie naruszały Twojego autorstwa.

Pomoc techniczna
Pomoc w kwestiach technicznych, takich jak formatowanie tekstu, tworzenie wykresów, tabel czy przypisów, również jest akceptowalna. Możesz poprosić o wsparcie w zakresie dostosowania pracy do wytycznych uczelni, co może być szczególnie pomocne w przypadku skomplikowanych dokumentów.

Warsztaty i kursy
Wiele uczelni organizuje warsztaty pisania prac dyplomowych lub kursy metodologiczne. Udział w takich zajęciach jest nie tylko dozwolony, ale także bardzo pomocny. Możesz nauczyć się tam, jak poprawnie konstruować pytania badawcze, analizować wyniki czy cytować źródła.

Korzystanie z literatury i gotowych wzorów
Wykorzystywanie literatury naukowej, podręczników czy przykładowych prac w celu zrozumienia struktury i zasad pisania jest w pełni dozwolone. Ważne jednak, abyś nie kopiował cudzych treści bez odpowiedniego cytowania. Plagiat jest jednym z najcięższych przewinień akademickich i może prowadzić do unieważnienia pracy.

Konsultacje z ekspertami w danej dziedzinie
Jeśli Twój temat wymaga specjalistycznej wiedzy, możesz konsultować się z ekspertami spoza uczelni, takimi jak praktycy, naukowcy czy specjaliści branżowi. Ważne jest jednak, aby jasno zaznaczyć w pracy, jakie informacje pochodzą z takich konsultacji.

Niedozwolone formy pomocy
Pod żadnym pozorem nie można zlecać napisania pracy osobom trzecim ani korzystać z gotowych prac sprzedawanych w Internecie. Takie działania są uznawane za naruszenie zasad uczciwości akademickiej i mogą skutkować poważnymi konsekwencjami. Zakazane jest także fałszowanie danych, wyników badań czy cytowanie nieistniejących źródeł.

Podsumowanie
Dozwolona pomoc w pisaniu prac dyplomowych polega na wsparciu technicznym, językowym, metodycznym czy konsultacyjnym. Kluczowe jest, aby autorstwo pracy pozostawało w całości po stronie studenta, a wszelkie źródła informacji były odpowiednio zacytowane. Traktowanie tych zasad z należytą starannością zapewni Ci nie tylko sukces akademicki, ale także satysfakcję z samodzielnie osiągniętego celu.

Zasady pisania pracy licencjackiej

Od autora

To sześcioczęściowe opracowanie napisałem z myślą o absolwentach Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, a zwłaszcza Wydziału Technologii Drewna, ale jestem przekonany, że przyda się ono również studentom innych wydziałów naszej uczelni. W pierwszej części podsumowałem najważniejsze informacje dotyczące przygotowania pracy dyplomowej, w drugiej najważniejsze wymogi prawne dla tego typu pracy, wynikające z krajowych i uczelnianych dokumentów regulacyjnych. W rozdziale trzecim wyrażam swoje rozważania dotyczące wyboru struktury pracy w zależności od poruszanych w niej zagadnień. W rozdziale czwartym zawarłem wytyczne redakcyjne do prac dyplomowych. W rozdziale piątym znajdują się informacje o tym, jak korzystać z prawa do cytowania, a w szóstym podałem przykłady błędów i złych praktyk spotykanych w pracach dyplomowych.

Podane tu rady i zalecenia są podsumowaniem tych samych uwag, które od wielu lat powtarzam moim kolejnym doktorantom na temat redagowania prac, wzbogaconych o wnioski z lektury prac, sprawdzonych przeze mnie za pomocą wdrożonego systemu antyplagiatowego. w naszej uczelni. Jako promotor i wydziałowy użytkownik systemu plagiarism.pl w ostatnich latach miałem okazję recenzować, a przede wszystkim przeczytać kilkadziesiąt prac dyplomowych zgłoszonych do obrony na naszym wydziale.

Niestety. kilka z nich musiałem zakwestionować z powodu nadużycia prawa do cytowania. Moim zdaniem większość stwierdzonych w nich naruszeń praw autorskich nie wynikała ze złej woli, ale ze zwykłej ignorancji ich autorów. Twórcy niektórych prac nie wiedzieli, jak oznaczyć dosłowny cytat, a także nie wiedzieli, że nie da się skompilować wielu stron tekstu wyłącznie z cytatów różnych autorów. Czytanie wielu prac utrudniały „złe praktyki” opisane w rozdziale piątym, a wśród nich zwłaszcza niedbałość merytoryczna i typograficzna w redagowaniu odniesień bibliograficznych do cytowanej literatury.

Omówione tu dwie grupy tematów powinny być szczególnie pomocne w trudnym zadaniu komponowania i pisania pracy dyplomowej. Są to informacje dotyczące struktury prac (część trzecia) oraz wykaz głównych wskazówek redakcyjnych (część czwarta). Moim zdaniem możliwość wyobrażenia sobie całego utworu przed przystąpieniem do jego montażu znacznie ułatwia pisanie poszczególnych jego fragmentów. Zaznaczam jednak, że zaproponowana przeze mnie w rozdziale trzecim struktura tez nie wyczerpuje wszystkich możliwych konstrukcji tego typu badań.

Z góry zastrzegam, że inni nauczyciele nadzorujący wykonanie prac dyplomowych mogą nie podzielać wszystkich wyrażonych tutaj opinii. Ich wymagania mogą być w wielu miejscach bardziej szczegółowe, a często nawet różne. Tych wytycznych należy przestrzegać, ponieważ uwzględniają one specjalistyczne tematy badane w ich głównych jednostkach badawczych.

Zwracając się do Szanownych Koleżanek i Kolegów nadzorujących wykonanie prac dyplomowych, pragnę wyrazić nadzieję, że docenią Państwo fakt, że „Zasady metodyczne pisania prac dyplomowych” mogą być pretekstem do uratowania promotorów prac dyplomowych od nudy, gdyż wielokrotnie powtarzane, wyjaśnienia dla doktorantów: dlaczego nie stawiać kropki po tytułach rozdziałów, jak sporządzać wzory matematyczne i jak opracowywać odniesienia do cytowanej literatury. Będziesz mógł poświęcić całą swoją energię ważnym sprawom. Wszelkie krytyczne uwagi dotyczące tego przewodnika będą bardzo mile widziane.

Dziękuję lekarzom Wojciechowi Kienowi i Tomaszowi Rogozińskiemu za cenne rady i merytoryczne wskazówki.

Maciej Sydor

Wskazówki dla piszących prace dyplomowe

Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego W Poznaniu

Utwór udostępniany na licencji CC-BY-NC-ND 3.0